Szybko, szybko, bo jedzie żywność

Jeżeli myślicie o zainwestowaniu w chłodnie i przewozie żywności musimy mieć świadomość, że te przewozy podlegają  międzynarodowej umowie ATP . Prawo międzynarodowe już dawno zostało uregulowane w tej kwestii, ponieważ towary do ostatecznego konsumenta muszą docierać świeże, w wysokiej jakości, z zachowanymi właściwościami zdrowotnymi i o niezmienionym smaku. W tym celu w 1970 roku przewozy towarów szybko psujących, bo o nich mowa, od chwili załadunku aż do ostatecznego rozładunku, zostały uregulowane międzynarodową umową ATP. Konwencja została przyjęta przez większość państw europejskich. Polska ratyfikowała ustawę w 1984 roku.

Konwencja ATP

Konwencja ATP dotyczy każdego przewozu zarówno tego wykonywanego na rzecz osób trzecich (zarobkowego), jak i tego na własny rachunek (niezarobkowego).

Ponadto, umowa ma zastosowanie nie tylko w przewozach drogowych, ale także w transporcie kolejowym i morskim na odległość mniejszą niż 150 km,  pod warunkiem, że towary zostały dostarczone do dalszego przewozu transportem drogowym i nie nastąpił ich przeładunek. ATP nie stosuje się do przewozów kontenerowych, które poprzedza lub następuje  w dalszym procesie przewóz drogą morską na odległość dalszą niż 150 km.

Ustawa ATP to szczegółowe obszerne przepisy, które określają:

• Procedury kontroli zgodności z normalni środków transportu w podziale na kategorie;
• Metody pomiaru i kontroli jakości izolacji cieplnej i skuteczności działania urządzeń chłodniczych i grzewczych;
• Wymagane wyposażenie i odpowiednie warunki temperaturowe stosowane przy przewozach mrożonych i głęboko mrożonych artykułów żywnościowych;
• Procedury kontroli temperatury otoczenia przy przewozie;
• Procedury pomiaru temperatur przy przewozach schłodzonych, mrożonych i głęboko mrożonych artykułów żywnościowych;
• Wymaganą temperaturę przy przewozach niektórych artykułów żywnościowych, które nie są mrożone i głęboko mrożone.

Umowę stosuje się do:

• Produktów głęboko zamrożonych lub zamrożonych artykułów żywnościowych, które zostały wymienione w załączniku nr. 2 do umowy – są to między innymi: ryby, produkty rybne, mięczaki i skorupiaki, masło, skoncentrowane soki owocowe, tłuszcze, żółtka jaj, mięso.
• Artykułów żywnościowych nawet, gdy nie są one głęboko zamrożone lub zamrożone – wymienione w załączniku 3 do umowy – przykładowo: podroby, masło, dziczyzna, mleko, jogurty, kefiry, śmietany, twarogi, ryby, gotowe produkty mięsne, drób i króliki.

Regulacjom Umowy ATP nie podlegają przewozy pozostałych artykułów żywnościowych, w odniesieniu, do których prawo nie nakłada obowiązku posiadania świadectwa ATP, czyli np. świeże owoce i warzywa.

Z kolei pojazdy wykorzystywane do przewozu towarów szybko psujących się podzielono na 4 grupy:  

• izolowane cieplnie, których nadwozie wykonane jest z izolowanych termicznie ścian, uniemożliwiających wymianę temperatury wnętrza nadwozia z otoczeniem zewnętrznym;
• chłodzone za pomocą lodu naturalnego lub suchego,
• chłodzone za pomocą agregatu, pozwalającego na obniżenie temperatury wewnątrz nadwozia nawet do kilkudziesięciu stopni poniżej zera,
• ogrzewane przez urządzenia grzewcze, pozwalające utrzymać podwyższoną temperaturę przez 12 godzin.

Pojazdy wykorzystywane do przewozów ATP muszą posiadać odpowiednie świadectwo zgodności z normami ATP a w czasie przewozu to świadectwo musi znajdować się w pojeździe. Certyfikat jest ważny 6 lat.

Odpowiedzialność

W przypadku przewozów towarów objętych umową ATP, których miejsce załadunku znajduje się na terenie państwa, które ratyfikowało konwencję, przestrzeganie postanowień umowy ATP spoczywa na nadawcy ładunku lub na zleceniodawcy przewozu, jeżeli przewóz jest wykonywany na rzecz osób trzecich. W każdym innym przypadku, ten obowiązek spoczywa na przewoźniku.

To tylko kilka najważniejszych słów i wskazówek o przewozie żywności. Jeżeli zamierzacie inwestować w samochody do tego rodzaju przewozów ustawa ATP nie powinna być Wam obca: http://dziennikustaw.gov.pl/du/2015/667/1